مصاحبه روزنامه اعتماد با آصف بیات، جامعه شناس مشهور و بین المللی
شباهتهايي بين خيزش كنونی(تا روز درج این پست، شهریور و مهر 1401) در ايران و قيامهاي بهار عربي به نظر ميرسد، به خصوص به لحاظ جرقه اوليه و آغاز اعتراضات خياباني. خودسوزي محمد بوعزيزي در تونس به خاطر ستمي كه به او رفت و قتل خالد سعيد در اثر شكنجه پليس در مصر آغازگر قيامهاي گسترده در اين كشورها شدند. زين العابدين بن علي در مدت 28 روز و حسني مبارك طي 2 هفته پس از اين قيامها از قدرت بركنار شدند. در اين كشورها ستمي كه به اين دو فرد از جانب حكومتها وارد شده بود نقطه اشتراك ستمي بود كه بسياري از مردم اين كشورها به اشكال مختلف احساس كرده بودند. احترام به كرامت انساني خواستهاي است كه معترضين ايراني با تونسيها و مصريها در اشتراكند. ولي تفاوتهاي قابل توجهي هم وجود دارند. در ايران تعارض و شكاف بين اكثريت مردم و حاكميت به مراتب گستردهتر و عميقتر از تونس يا مصر است. ولي تفاوت محوري خيزش كنوني ايران با خيزشهاي بهار عربي نقش مركزي زنان به لحاظ سوژگي و «مساله زنان» به عنوان موضوع اساس اعتراضات بوده است. اين ويژگي، يعني «زن، زندگي، آزادي» جنبش اعتراضي كنوني را منحصر بهفرد نموده است.